மரணம் என்பது இயற்கை...

ஒரு முறை சுஜாதை என்ற பெண்மணி தன் இறந்த மகனை எடுத்துக் கொண்டு, புத்தரிடம் வந்தார். அவரிடம் நடந்ததைச் சொல்லி தன் ஒரே மகனை பிழைக்க வைக்கச் சொல்லி கேட்டாள்.

‘சரி செய்கிறேன் ஆனால் நீ எனக்கு ஒரு உதவி செய்ய வேண்டும்' என்றார் புத்தர். ‘சரி சொல்லுங்கள்’ என்றால் சுஜாதை.

‘சரி அம்மா, இந்த ஊரில் யார் விட்டில் துக்கம் இதுவரை நடக்கவில்லையோ அவர்கள் வீட்டிற்கு சென்று சிறிது உப்பு வாங்கிவா, உன் மகனை பிழைக்க வைத்துவிடுகிறேன்’ என்றார்.

இது எளிதான வேலை என்று நினைத்தவள் இறந்த மகனை அங்கேயே விட்டுவிட்டு, வீடுவீடாக சென்று விசாரித்தாள், ஒவ்வொரு வீட்டிலும் எதோ ஒரு விதத்தில் துக்கம் நடந்ததைச் சொல்லி கையை விரித்தார்கள். மாலை வரை ஒவ்வொரு வீடாக சென்றவளுக்கு இறுதியில் மரணம் என்பது இயற்கை என்று தெரிந்தது.

பின்பு புத்தரை வணங்கி, தாம் மரணத்தை உணர்ந்து கொண்டதாக சொன்னாள். பின்பு ஒரு நாள் பெளத்த துறவியானாள். மரணம் என்பது இயற்கை அது வந்தால் ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டும் என்று அறிவுரையாக சொல்லாமல் அவளாகவே புரிந்து கொள்ள வைத்தார் புத்தர்.

#படித்ததில் பிடித்தது

வேலை...

அழுக்கேறிய பேண்ட், கிழிந்த சட்டை, பரட்டைத் தலை, நீண்ட தாடி என்று பார்க்கவே அருவருப்பாக இருந்தவனை காரில் உட்கார்ந்தபடியே உற்றுப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தான் மனோகர்.

காரின் அருகில் வந்து நின்றவனுக்கு ஐம்பது ரூபாய் நோட்டை எடுத்து அவனுக்கு கொடுக்கும்படி தன் டிரைவரிடம் கொடுத்தான்.

டிரைவர் கொடுத்த ரூபாய் நோட்டை வாங்கியவன் அதில் சில வாசகங்கள் எழுதி டிரைவரிடம் திருப்பிக் கொடுத்தான்.  ஆச்சரியத்துடன் வாங்கிய டிரைவர் அதை மனோகரிடம் கொடுத்தான்.

அதில், “நான் தமிழ் இலக்கியத்தில் பட்டம் பெற்ற பட்டதாரி. எனக்கொரு வேலை தாருங்கள்’ என்று எழுதியிருந்ததைப் படித்த மனோகர் கனத்த மனதோடு தன் விசிட்டிங் கார்டை கொடுத்து ஆபிசில் வந்து பார்க்கும்படி கூறினார்.

பைத்தியக்காரனுக்கு வேலை கொடுக்கப் போகும் முதலாளியை நினைத்து சிரித்தான் டிரைவர். தாடிக்கார தமிழ்ப் பட்டதாரியும், தன் முதலாளியும் ஒன்றாகப் படித்தவர்கள் என்பதை அறியாமல்!

#படித்ததில் பிடித்தது

Heaven and Hell

A holy man was having a conversation with the Lord one day and said, “Lord, I would like to know what Heaven and Hell are like.-”The Lord led the holy man to two doors. He opened one of the doors and the holy man looked in.In the middle of the room was a large round table.-In the middle of the table was a large pot of stew which smelled delicious and made the holy man’s mouth water.-But the people sitting around the table were thin and sickly. They appeared to be famished. They were holding spoons with very long handles that were strapped to their arms and each found it possible to reach into the pot of stew and take a spoonful, but because the handle was longer than their arms, they could not get the spoons back into

their mouths.

The holy man shuddered at the sight of their misery and suffering. The Lord said, ‘You have seen Hell.

They then went to the next room and opened the door.  It was exactly the same as the first one. There was

the large round table with the large pot of stew which made the holy man’s mouth water. The people were

equipped with the same long-handled spoons, but here the people were well nourished and plump, laughing and talking.

The holy man said, “I don’t understand.

It is simple” said the Lord, “In this place the people have learned to feed one another.

#படித்ததில் பிடித்தது

20 - 20 - 20

கண்கள் உலர்ந்து போதல், கண்களில் அரிப்பு, எரிச்சல், சோர்வு, தலைவலி, பார்வைக் கோளாறு…

இவையெல்லாம் கம்ப்யூட்டரில் அதிக நேரம் வேலை பார்ப்பதால் ஏற்படும் அறிகுறிகள்.

நிலத்தில் பாடுபடும் விவசாயி கூட நிலத்தைவிட்டு விட்டு வேறு வேலைக்குப் போய்விடலாம். ஆனால் கம்ப்யூட்டரை

நாம் விடவே முடியாது போலிருக்கிறது.

கண்களை விற்றுச் சித்திரம் வாங்குவதை விட மோசமானது, கண்களைக் கெடுத்துக் கொண்டு கம்ப்யூட்டரில் வேலை பார்ப்பது.

கண்ணும் கெடாமல், கம்ப்யூட்டரையும் விடாமல் இருக்க என்ன செய்வது?

*  மானிட்டரை உங்கள் முகத்திலிருந்து 20 அங்குல தூரத்துக்கு அப்பால் வையுங்கள். மானிட்டர் 20 டிகிரி சாய்வாக இருக்கட்டும்.

*   ஜன்னல் பக்கத்தில் மானிட்டர் இருந்தால் வெளி வெளிச்சமும், கம்ப்யூட்டர் மானிட்டர் வெளிச்சமும் கண்களைக் கூச வைக்காமல் பார்த்துக் கொள்ளுங்கள்.

*   கம்ப்யூட்டர் முன் அமர்ந்தால் கண்களை இமைக்காமல் பார்த்துக் கொண்டிருப்பீர்கள். அதனால் கண்கள் உலர்ந்துவிடும்.

எனவே அவ்வப்போது கண்களை மூடித் திறங்கள்.

*  20 – 20 – 20 விதியைக் கடைப்பிடியுங்கள். அதாவது:

20 அங்குல தூரத்தில் மானிட்டர் இருக்க வேண்டும்.

20 நிமிடத்துக்கு ஒருமுறை கம்ப்யூட்டர் மானிட்டரைப் பார்க்காமல்

20 வினாடிகள் கண்களுக்கு ஓய்வு கொடுக்க வேண்டும்.

*  எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக ஃபாஸ்ட் ஃபுட்டை ஒரு பிடி பிடிக்காமல், கண்களுக்கு வளம் சேர்க்கும் உணவு வகைகளைச்

சாப்பிடுங்கள்.

#படித்ததில் பிடித்தது

இலக்குதான் முக்கியம்

குருவே, என்னால் வாழ்க்கையில் முன்னேற முடியவில்லை.’’ என்று சலிப்புடன் சொன்னவனை நிமிர்ந்து பார்த்தார் குரு.

“வருத்தப்படாதே, என்ன பிரச்னை?’’ என்று கேட்டார் குரு.

”என்னைப் பற்றி குறை கூறுபவர்கள் அதிகரித்து விட்டார்கள். அவர்களை எப்படி சமாளிப்பது என்று எனக்குத் தெரியவில்லை’’ என்றான் வந்தவன்.

வந்தவனின் பிரச்னை குருவுக்குப் புரிந்தது. அவனுக்கு ஒரு சம்பவத்தைச் சொல்ல ஆரம்பித்தார்.

“அமெரிக்காவில் பரபரப்பான நகரில் ஒரு டாக்ஸியில் இந்தியர் ஒருவர் பயணித்துக் கொண்டிருந்தார். காலை நேரம். நிறைய போக்குவரத்து.  சிரமப்பட்டுதான் வண்டி ஓட்ட வேண்டியிருந்தது. பல இடங்களில் வாகனங்கள் ஒன்றோடு ஒன்று மோதுவது போல் வந்தன. ஆனால் டாக்ஸி ஓட்டுநர் கொஞ்சமும் பதட்டப்படவில்லை. இப்படி சுமூகமாக பயணித்துக் கொண்டிருந்தபோது ஒரு

திருப்பத்தில் இன்னொரு கார் ஒன்று குறுக்கே வந்து விட்டது. இரு கார்களும் மோதுவது போல் சென்று மெல்லிய இடைவெளியில் இடிக்காமல் தப்பின.தவறு எதிரில் வந்தவனுடையதுதான். இருந்தாலும் ஆத்திரத்தில் டாக்ஸி ஒட்டுநரைத் திட்டினான். ஆனால் ஆச்சரியம்! பதிலுக்கு டாக்ஸி ஓட்டுநர் அவனை திட்டவில்லை. அவனைப் பொருட்படுத்தாமல் வண்டியை செலுத்தினார்.

இதே போல் இன்னொரு சம்பவம். அதிலும் டாக்ஸி ஓட்டுநர் பொறுமை இழக்கவில்லை. ஆத்திரப்படவில்லை. நிதானமாய் இருந்தார்.

இதையெல்லாம் பார்த்த இந்தியருக்கு வியப்பு. இறங்க வேண்டிய இடம் வந்தபோது ஓட்டுநரிடம் கேட்டார்.

“எப்படி இவ்வளவு பொறுமையாய், யாருடைய திட்டுக்கும் பொருட்படுத்தாமல் வண்டி ஓட்டுகிறீர்கள்?” அதற்கு அந்த டாக்ஸி ஓட்டுநர், “ என்னுடைய இலக்கு உங்களை நீங்கள் சேர வேண்டிய இடத்தில் சேர்ப்பது. வீதியில் போவோர் அள்ளிக் கொட்டும் குப்பைகளையெல்லாம் என் மனதில் சேர்த்துக்கொள்வதில்லை. அதையெல்லாம் பொருட்படுத்தி ஆத்திரப்பட்டு பதில் சொல்லிக் கொண் டிருந்தால் நாம் போய்ச் சேர வேண்டிய இடத்தை அடைய முடியாது.’’

இந்தச் சம்பவத்தை குரு சொன்னதும் தான் செய்ய வேண்டியது என்ன என்பது வந்தவனுக்குப் புரிந்தது.

இலக்குதான் முக்கியம், இடையில் வரும் இடைஞ்சல்கள் அல்ல..

#படித்ததில் பிடித்தது

கிணற்றுத்தவளை..!

ஒரு கிணற்றில் ஒரு தவளை வாழ்ந்து வந்தது..அது அங்கேதான் பிறந்து வளர்ந்ததால் கிணற்றைத் தவிர அதற்கு எதுவும் தெரியாது.

ஒரு நாள் வேறு தவளையொன்று அக்கிணற்றுக்கு வந்தது…இரு தவளைகளும் பின் நட்புடன் பழக ஆரம்பித்தன…

ஒரு நாள் புது தவளை ‘இந்தக் கிணறு சிறியதாக இருக்கிறது..நான் வாழும் இடம் பெரிது’ என்றது.

‘நீ எங்கே வாழ்கிறாய்?’ என் கிணற்றுத்தவளை
கேட்டது.

புதிய தவளை சிரித்தவாறே ….’நான் கடலிலிருந்து வந்தேன் ..கடல் மிகப்பெரியதாக இருக்கும்’ என்றது.

‘உன் கடல்..என் கிணறு போல இருக்குமா?’ என்றது கிணற்றுத்தவளை…

அதற்கு புதிய தவளை ..’உன் கிணற்றை அளந்து விடலாம்…சமுத்திரத்தை யாராலும் அளக்கமுடியாது’என்றது.

‘நீ சொல்வதை என்னால் நம்ப முடியாது..நீ பொய்யன். உன்னுடன் சேர்ந்தால் எனக்கு ஆபத்து’என்றது கிணற்றுத்தவளை. மேலும்..’பொய்யர்களுக்கு இங்கு
இடமில்ல.நீ போகலாம்’என கடல் தவளையை
விரட்டியடித்தது.

உண்மையில் இழப்பு கிணற்றுத்தவளைக்குத் தான்.

நாமும் நமக்கு எல்லாம் தெரியும்..நாம் இருக்கும் இடமே உலகம்,,,நம் கருத்து எதுவாயினும் அதுவே சிறந்தது என எண்ணி…நம் அறிவை வளர்த்துக்கொள்ளாமல் கிணற்றுத் தவளையாய் இருந்து விடக்கூடாது.

#படித்ததில்பிடித்தது

PS: நம்மில் பலர் (நானும்தான்) இப்படி கிண்ற்று தவளையாகத்தான் இருக்கிறோம்...

Three Questions

The thought came to a king that he would never fail if he knew three things. These three things were:
* What is the best time to do each thing?
* Who are the most important people to work with?
* What is the most important thing to do at all times?

Many educated men attempted to answer the king’s questions, but they all came up with different answers. 

The king decided that he needed to ask a wise hermit in a nearby village. The hermit would only see common folk, however, so the king disguised himself as a peasant and left his guards behind to see the hermit.

The hermit was digging flower beds when the king arrived. The king asked his questions, but the hermit went on digging rather laboriously. 

The king offered to dig for him for a while. After digging for some time, the king again asked his questions.

Before the hermit could answer, a man emerged from the woods. He was bleeding from a terrible stomach wound. 
The king tended to him, and they stayed the night in the hermit’s hut. 

By the next day the wounded man was doing better, but was incredulous at the help he had received. 

The man confessed that he knew who the king was, and that the king had executed his brother and seized his property. 

He had come to kill the king, but the guards wounded him in the stomach. 
The man pledged allegiance to the king, and he went on his way. 

The king asked the hermit again for his answers, and the hermit responded that he had just had his questions answered.
* The most important time is now. The present is the only time over which we have power.
* The most important person is whoever you are with.
* The most important thing is to do good to the person you are with.

#படித்ததில் பிடித்தது

பேச்சில் சாமர்த்தியம்...

தன் இளம் மனைவியை அழைத்துக் கொண்டு சுற்றுப்பயணம் போனான் ஒருவன். அவர்கள் பல இடங்களைச் சுற்றிப் பார்த்தார்கள்.

அத்தனை அழகான அற்புதமான இயற்கைச் சூழல் நிறைந்த இடங்கள்.

ஒவ்வொரு இடத்தையும் வெகுவாய் ரசித்தாள் மனைவி. கிட்டத்தட்ட பதினைந்து நாட்கள் ஊர் சுற்றினார்கள்.

வீடு திரும்பும்போது விமானத்தில் அவன் மனைவி அவனிடத்தில், ‘இவ்வளவு பார்த்தோமே இதுல உங்களுக்கு ரொம்ப பிடிச்சது எது?’ என்று கேட்டாள்.

அவனுக்கு நிறைய விஷயங்கள் தோன்றின. அவன் பார்த்த அழகழான கட்டடங்கள், அருவிகள், இயற்கை காட்சிகள்
என்று பல காட்சிகள் அவன் மனதில் ஓடின.

அவன் அவற்றையெல்லாம் சொல்லவில்லை. அவன் தந்த பதிலில் மனைவி சொக்கிப் போனாள். அவன் சொன்ன பதில் என்ன தெரியுமா..?

”இவ்வனைத்திலும் எனக்குப்பிடிச்சது நீதான்..!”

நீதி: பேச்சில் சாமர்த்தியம் வேண்டும்

#படித்ததில் பிடித்தது

What is GUTS...?

This a true incident which happened few years back in a school.

There was a staff who was a very practical man, and encouraged students to do what their hearts want, he wanted them to be Practical and use their presence on mind rather than break their heads on books.

He handled “Moral Science” or “value Education” classes for students. It was time for exams, the HALF YEARLY
exam was around the corner and he had to set a question paper for his students.

Though he knew his students were very studious, he just wanted to test their presence of mind, so he made the Moral science question paper with just one question in the paper for 50 marks.

“WHAT IS GUTS?” During the exam he visited the exam hall and all the students were thinking hard on how to answer this question and few of them even raised a question saying that it is out of portion, but few nerds wrote 10 pages and 20 pages essays stating whats GUTS, few wrote about the “BADMINTON RACKET” and few about the “biological GUT”.

Finally the results were out and for surprise none of the student who wrote pages of essay crossed 20 marks, most of them failed, but one guy got 50/50.

Guess what he wrote on his paper. He wrote his name and class on the first sheet, and left 5 BLANK SHEETS and in
the last sheet he wrote “THIS IS WHAT IS CALLED GUTS"

I know few may take it as “look at the small boy’s attitude and the way he’s brought up” but the fact is he used his
presence of mind at that point rather than the history and crap he learn’t from books.

In real life too its the same situation, your brain is not a hard disk to collect all the data and retrieve it later, so presence of mind is really important.

But then you can’t expect your project manager to be like this teacher :D

#From a forward mail

சந்தேகம்....

நமக்குத் தெரிஞ்ச பேராசிரியர் ஒருத்தர், ஒரு மணிநேரம் ரொம்பவும் விவரமா வகுப்பு எடுத்தார்…கடைசியா சொன்னார்.

மாணவர்களே…ரொம்பவும் எளிமையா விளக்கமா எல்லா விவரமும் சொல்லியிருக்கேன். அதனாலே இதிலே உங்களுக்குச் சந்தேகம் வர்றதுக்கான வாய்ப்பே இருக்க முடியாது…

இருந்தாலும் கேட்க வேண்டிய கடமை. கேட்கிறேன்…இதுவரைக்கும் நடத்தினதிலே யாருக்காவது ஏதாவது சந்தேகம் உண்டா?-ன்னு கேட்டார்.

எனக்கு ஒரே ஒரு சந்தேகம் சார்! -ன்னு எழுந்திரிச்சி நின்றான் ஒருத்தன்.

‘என்ன’ன்னு கேட்டார்.

‘இதுவரைக்கும் நீங்க என்ன பாடம் சார் நடத்தினீங்க!’ அப்படின்னான் அவன்..!

#படித்ததில் பிடித்தது

How to catch a thief - Birbal's trick

Birbal was one of the nine gems in the court of emperor Akbar. He was respected by everyone for his intelligence and wit. Whenever Akbar was in difficulty, he called Birbal for help. 

Akbar was very fond of jewellery. He had many rings of gold, pearls and diamonds. His favourite ring was the one with a large diamond at the centre and pearls around. 

At the emperor’s palace, there were eight servants who looked after his clothes and jewellery. They also helped him get ready to go to the court. No one else was allowed to enter his room. 

One day, the Emperor wanted to wear his favourite ring, but it was missing. Akbar ordered a search for the ring. But no one could find it. 

Akbar then asked his men to call Birbal. When Birbal came, he told him about the robbery and asked for help. Birbal called all the eight servants who were in charge of the Emperor’s room. 

He gave each of them a stick of the same size and asked them to come back with it the next day. He told them that the stick of the person who had stolen the ring would become longer by one inch that night. 

The next morning, the eight servants stood in a line with their sticks. Birbal caught hold of one of them and took him to Akbar. The man fell at Akbar’s feet and admitted that he had stolen the ring. 

The king was surprised. He asked Birbal how he found out the culprit. Birbal said the thief had cut his stick by an inch fearing that it would grow.

#படித்ததில் பிடித்தது

Note: Do you think, the same technique will work at present? To my surprise it did, when I tried to catch the thief :D

குறுக்கு வழி...

இரண்டு வியாபாரிகள் ரயில் பயணத்தில் சந்தித்துக் கொண்டார்கள்.

அவர்களிடையே சுவாரசியமாகப் பேச்சு வந்தது

பேச்சு வாக்கில் ஒரு வியாபாரி சொன்னார்:-

‘என்னுடைய கடையில் போன வருஷம் ஏற்பட்ட தீ விபத்துகு இன்சூரன்ஸ் தொகையாக இரண்டு கோடி ரூபாய் கிடைத்தது’

மற்றவரும் ,”எனக்கும் சென்ற ஆண்டு ஏற்பட்ட வெள்ளச் சேதத்துக்கு இன்சூரன்ஸ் தொகை 5 கோடி ரூபாய் கிடைத்தது’ என்றார்.

முதலாமவர் சற்று யோசித்துவிட்டுக் கேட்டார், ‘ஆமா நீங்கள் எப்படி வெள்ளத்தை உண்டாக்கினீர்கள்..!”

#படித்ததில் பிடித்தது

Easy to criticize but difficult to improve

Once upon a time there was a painter who had just completed his course. 

He took 3 days and painted beautiful scenery. He wanted people’s opinion a bout his caliber and painting skills.

He put his creation at a busy street-crossing. And just down below a board which read 

”I have painted this piece. Since I’m new to this profession I might have committed some mistakes in my strokes etc. Please put a cross wherever you see a mistake.” 

While he came back in the evening to collect his painting he was completely shattered to see that whole canvass was filled with Xs (crosses) and some people had even written their comments on the painting.

Disheartened and broken completely he ran to his master’s place and burst into tears.

This young artist was breathing heavily and master heard him saying “I’m useless and if this is what I have learnt to paint I’m not worth becoming a painter. People have rejected me completely. I feel like dying”

Master smiled and suggested “My Son, I will prove that you are a great artist and have learnt flawless painting. Do as I say without questioning it. It WILL work.” 

Young artist reluctantly agreed and two days later early morning he presented a replica of his earlier painting to his master. Master took that gracefully and smiled. - “Come with me.” master said.

They reached the same street-square early morning and displayed the same painting exactly at the same place. Now master took out another board which read 

“Gentlemen, I have painted this piece. Since I’m new to this profession I might have committed some mistakes in my strokes etc. I have put a box with colors and brushes just below. Please do a favor. If you see a mistake, kindly pick up the brush and correct it.” 

Master and disciple walked back home.

They both visited the place same evening. Young painter was surprised to see that actually there was not a single correction done so far. Next day again they visited and found painting remained untouched. They say the painting was kept there for a month for no correction came in!

Moral of the story: - It is easier to criticize, but DIFFICULT TO IMPROVE! - So don’t get carried away or judge yourself by someone else’s criticism and feel depressed… 

- JUDGE YOURSELF! YOU ARE YOUR BEST JUDGE!!!

#படித்ததில் பிடித்தது

திறமை அறிந்தவர்களிடம் திறமை காட்டினால்தான் பலன்.

“குருவே, எனக்கு ஒரு நல்ல வேலை அமையவில்லை’ என்று வருத்தத்தோடு சொன்ன இளைஞனை நிமிர்ந்து பார்த்தார் குரு.

“என்ன பிரச்னை?’ என்று கேட்டார்.

“என்னிடம் நிறைய திறமைகள் இருக்கிறது. ஆனாலும், எனக்கு வேலை கிடைக்கவில்லை’ என்றான் இளைஞன்.

வந்தவனின் பிரச்னை குருவுக்குப் புரிந்தது. அவனுக்கு ஒரு சம்பவத்தைச் சொல்லத் துவங்கினார்.

“ஒரு கிராமத்துக்கு பெரியவர் ஒருவர் அவரிடம் ஆசி பெற்றால் வாழ்வு சிறக்கும் என்ற ஊர் மக்கள் எல்லோரும் அவரிடம் சென்று ஆசிர்வாதம் வாங்கினர். அந்த ஊரில் ஒரு இளைஞன் இருந்தான். அவனும் பெரியவரிடம் சென்றான். அவனையும் அவர் ஆசிர்வதித்தார். ஆனால், அந்த இளைஞன் விடவில்லை. “பெரியவரே, இந்த ஆசிர்வாதத்தை வைத்துக் கொண்டு நான் என்ன செய்வது? என் பிழைப்புக்கு ஏதாவது கொடுங்கள்’ என்று கேட்டான். உடனே பெரியவர் தன்னுடைய பையைத் துழாவி ஒரு அழுக்கு மோதிரத்தை எடுத்து, “இதை விற்று உன் பிழைப்புக்க வைத்துக்கொள்’ என்றார்.

நூல் சுற்றி கரை படிந்த அந்த அழுக்கு மோதிரத்தை பார்த்த இளைஞனுக்கு நம்பிக்கை ஏற்படவில்லை. என்றாலும், அந்த மோதிரத்தை எடுத்துக்கொண்டு போய் கிராமத்தில் தனக்குத் தெரிந்தவர்களிடம் விற்க முயன்றான். ஆனால், யாரும் அந்த அழுக்கு மோதிரத்தை வாங்க முன்வரவில்லை. இந்த மோதிரம் விலை போகாது என்ற முடிவுக்கு வந்த இளைஞன் மீண்டும் அந்தப் பெரியவரிடம் வந்து நடந்ததைச் சொன்னான். - அப்போது அந்தப் பெரியவர், “இந்த மோதிரத்தை நகைக் கடையில் விற்க முயற்சித்தாயா? முதலில் போய் ஒரு நகைக் கடையில் கேள்’ என்று சொன்னார்.

பெரியவர் சொன்னது போல் ஒரு நகைக் கடையில் மோதிரத்தை காட்டியபோது. அவர்கள் உடனே அதன் அழுக்கை நீக்கி அதன் தரத்தை கண்டுபிடித்துவிட்டனர். அவனுக்கு நல்ல பணமும் கொடுத்தனர்.’

இந்தக் கதையைச் சொன்னதும் வேலை தேடி வந்திருந்த இளைஞனுக்கு தன்னுடைய தவறு புரிந்தது.

அப்போது அவனுக்கு குரு சொன்ன வின் மொழி: திறமை அறிந்தவர்களிடம் திறமை காட்டினால்தான் பலன்.

#படித்ததில் பிடித்தது

புத்தியை பயன்படுத்தினால்..

குருவே, எனக்கு எதுவுமே சரிப்பட மாட்டேன்கிறது என்று சொன்னவனை பார்த்தார் குரு. என்ன பிரச்னை? என்றார். எல்லாமே எனக்கு எதிராக இருக்கிறது. என்னால் சமாளிக்க சிரமமாக இருக்கிறது என்றான் வந்தவன்.

குரு சற்று சிந்தித்தார். அவனின் பிரச்னை அவருக்கு புரிந்ததது. அவனுக்கு ஒரு கதையை சொல்ல ஆரம்பித்தார்.

ஒரு வேட்டைக்காரன் தன் நாயுடன் வேட்டைக்குப் போயிருந்தான். அங்கே நாய் திசை மாறி ஓடி விட்டது. வழி தப்பிய நாய் ஓர் இடத்தில் பதட்டமாய் நின்று கொண்டிருந்தது. நாய்க்கு பயம் அதிகரித்தது. அந்த சமயம் ஏதோ சலசலப்பு கேட்க. திரும்பி பார்த்த நாய்க்கு அதிர்ச்சி. அங்கே ஒரு சிறுத்தை. உடனே ஒரு நாய்க்கு ஒரு யோசனை தோன்றியது. அங்கே கிடந்த ஒரு எலும்பை நக்கிக்கொண்டே இன்னும் பசி தீரலையே, வேற எதை சாப்பிடறது? என்று சத்தமாக சொல்லிக்கொண்டே சுற்றுமுற்றும் பார்த்து. இதை கேட்ட சிறுத்தைக்கு பயம் எடுத்தது. அங்கிருந்து ஓட்டம் பிடித்தது. நாய் நிம்மதியானது.

ஆனால் அந்த நிம்மதி சிறிது நேரம் கூட நீடிக்கவில்லை. இதையெல்லாம் பார்த்து கொண்டிருந்த குரங்கு ஒன்றுக்கு கடுப்பு. சிறுத்தையை நாய் எளிதாய் சமாளித்து விட்டதே என்று தாவிப்போய் சிறுத்தையிடம் சொல்லிவிட்டது. சிறுத்தைக்கு கடுங்கோபம். நாயைத் தாக்க சீறிக்கொண்டு வந்தது. அதன் மேல் குரங்கு. இரண்டும் ஒன்று சேர வருவதைப் பார்த்ததுமே நாய்க்கு புரிந்து விட்டது. உடனே ”நன்றி குரங்கே. சிறுத்தையை ஏமாற்றி கூட்டி வந்ததற்கு நன்றி” என்று சொன்னதும் சிறுத்தை மீண்டும் ஓட்டம் பிடித்தது.

குரு இந்த வேடிக்கை கதையை சொன்னதும் வந்தவனுக்கு எதிர்ப்புகளிடமிருந்து தப்பிப்பது எப்படி என்பது புரிந்தது. - அப்போது குரு அவனுக்கு சொன்ன ‘”WIN” மொழி:- புத்தியை பயன்படுத்தினால் எந்த எதிர்ப்பையும் சமாளிக்கலாம்.

#படித்ததில் பிடித்தது

பெண்ணாசை

அரசன் மிகப் பெண்ணாசை கொண்டவனாக இருந்தான்.

அப்படி இருக்கக்கூடாது என்று அவனக்கு புத்தி சொல்லி வந்தான் 

அவனது மந்திரி.

-

அரண்மனை நர்த்தகி ஒருநாள் அரசனைப் பார்த்து, ‘நீங்கள் முன்பு போல் 

என்னிடம் பிரியமாக இல்லையே…” என்று கண்ணைக் கசிக்கினாள்.

-

”உன் மீது பிரியம் வைக்கக்கூடாது என்று மந்திரி தடுக்கிறார்…”

-

”அந்த மந்திரி ரொம்ப யோக்கியரா…? உணமைமையை நீங்களே 

பாருங்கள்” என்று ஒரு திட்டத்தை சொன்னாள். அவனும் சம்மதித்தான்.

-

மந்திரியை தனியாகச் சந்தித்த நர்த்தகி, அவனைத் தன் சாகசங்களால் 

வசப்படுத்தினாள். மந்திரி ஆவலோடு அவளருகில் வந்தான். ”என்னைச் 

சுமந்து கொண்டு சிறிது தூரம் செல்வதற்கு நீங்கள் தயாராக இருந்தால்தான் 

என்னைத் தொடலாம்” என்றாள் அவள்.

-

மந்திரியும் சம்மதித்தான். தவழ்பவனைப் போல கால்களை மடக்கி, கைகளை 

ஊன்றிக் கொண்டான். நர்த்தகி அவன் முதுகில் ஏறி உட்கார்ந்து கொண்டாள். 

அவனைத் தவழ்ந்து செல்லும்படி சொன்னாள். அவள் திட்டப்படி அரசனும் 

அங்கே வந்து விட்டான்.

-

”மந்திரியாரே…என்ன இது? பெண்ணாசை கூடாது என்று என்னைத் தடுத்த 

நீரே இப்படி ஆகி விட்டீரே..?”

-

”அரசே! உங்களுக்கு இந்தக் கதி ஏற்பட்டுவிடக்கூடாது என்று எச்சரிக்கவே 

நான் இப்படிச் செய்து காட்டிகிறேன்” என்று சமாளித்து அரசனின் பாராட்டைப் 

பெற்றான் மதியூகி மந்திரி.

#படித்ததில் பிடித்தது

எது காக்கை ? எது குருவி?

டிராயிங் மாஸ்டர் வகுப்புக்கு வந்ததும் கரும்பலகையில்

பறவைகளின் படங்களை வரைந்தார். பிறகு மாணவர்களைப் 

பார்த்து ”பிள்ளைகளே! இவை என்ன பறவைகள் என்று 

சொல்லுங்கள் பார்க்கலாம் என்றார்.

-

எல்லோரும் திரு திரு என்று விழித்தனர்.

-

ஆசிரியருக்கு மிக ஏமாற்றமாக இருந்தது. ‘சரி நானே சொல்லுகிறேன்.

நான் இப்போது கரும்பலகையில் வரைந்துள்ள பறவைகள்- காக்கையும்

குருவியுமாகும்.

இனிமேல் நீங்கள்தான் இவற்றில் எது காக்கை, எது குருவி என்பதைச்

சொல்ல வேண்டும்” என்றார்.

-

அப்பொழுது எல்லா மாணவர்களும் மவுனமாக இருந்தனர். ஆசிரியருக்கு

மிக ஏமாற்றமாக இருந்தது

-

இன்னமும் கூடவா தெரியவில்லை என்று கேட்டார்.

அதற்குள் ஒரு பையன் எழுந்து.,”தெரிந்து விட்டது சார்! குருவிக்குப் 

பக்கத்தில் இருப்பதுதான் காக்கை!’ என்றான்.

#படித்ததில் பிடித்தது 

Interesting experience when I tried to return the rice cooker...

Had tough time to return the rice cooker! Ridiculous experience....


I was asked the reason for return. "I had bought 2 one 5cups and one 10cups, felt 2 is not required hence returning the 5cups", I said. "I haven't even opened the pack so everything is intact", I continued... 


The lower order attendant said "that's not a reason for return, we cannot accept". 
"Then what is the accepted reason?", I asked. 
He said "either it should be damaged or did not match or some such reason". 
"OK so do you mean I cannot return this?", I asked. 
He replied "yes". 


What the heck, has Japan changed? 


"OK I am not leaving the shop without returning this, could you please call your manager?", I asked. 
Another person came, he was seeming to be the same person who billed the other day when we bought it. He checked the rice cooker for it's intactness, satisfied. 


"Do you have the receipt", he asked. 


Oh my God I am trapped now because the receipt could not be located due to the packing and cleaning work. 
"Unfortunately no", I said. 
"No problem sir, you've bought this with our credit card so we can get the derails from that", he said and instructed (blasted) the attendant for such behavior. 


Finally when all transaction finished, he came to us and said I remember you purchasing and I was the one who billed, and we are very sorry that you initially got such a reply....


Then I realized yes still Japan has not changed...

பசுவா? பன்றியா?

’என் சொத்துகளையெல்லாம் தர்மத்துக்குக் கொடுத்துவிடப்போகிறேன்!’ என்றான் ஒரு பெரிய பணக்காரன்.

‘எப்போது?’ என்று கேட்டார் அவனுடைய குருநாதர்.

‘இதென்ன கேள்வி? என் காலத்துக்குப்பிறகுதான்!’ என்றான் அந்தப் பணக்காரன். ‘ஏற்கெனவே உயிலெல்லாம் எழுதிவைத்துவிட்டேன். எனக்குப்பின் இந்தச் சொத்துகள் எல்லாம் ஏழை எளிய மக்களின் நன்மைக்குப் பயன்படும்.’

‘ஓஹோ! சரி!’

’வெறும் சரிதானா? இவ்வளவு பெரிய தர்மம் செய்கிறேன். என்னை இன்னும் நாலு வார்த்தை பாராட்டக்கூடாதா?’

‘நீ பசுவாக இருந்தால் பாராட்டலாம். பன்றியாக இருக்கிறாயே!’

‘என்னது? பன்றியா? அது எப்படி?’

‘பசு உயிரோடு இருக்கும்போதே நிறையப் பாலை அள்ளித்தருகிறது. ஆனால் பன்றி, இறந்தபிறகுதான் தன்னுடைய மாமிசத்தையும் கொழுப்பையும் தருகிறது. பசு தரும் பாலின் மதிப்பைவிடப் பன்றி இறைச்சியின் மதிப்பு அதிகமாக இருந்தாலும், உயிரோடு இருக்கும்போதே தருவதற்கு ஒரு மனம் வேண்டுமல்லவா?’

‘உண்மைதான். எனக்கு அந்த மனம் வரவில்லையே. என்ன செய்ய?’

’நமக்குச் சொந்தமாக எதுவுமே இல்லை என்று நினைக்கச் சொல்கிறது ஜென். என் வீடு, என் குடும்பம், என் பணம், என் கார், என் கம்ப்யூட்டர், என் புத்தகம் என்று நாம் நினைப்பது எல்லாமே உண்மையில் வேறு யாருடையதோ. நாம் அவற்றுக்கு நிஜமான சொந்தக்காரர்கள் இல்லை, வெறும் வாடகைக்காரர்கள்தான். அவற்றைத் தாற்காலிகமாகச் சொந்தம் கொண்டாடுகிறோம். எந்த விநாடியிலும் அது நம்மிடமிருந்து பிடுங்கப்பட்டுவிடலாம் என்பது புரிந்தால், அதைக் கட்டிப்பிடித்துக்கொண்டு கிடக்கமாட்டோம்!’

‘ஏன் இப்படிப் பயமுறுத்தறீங்க?’

‘பயமுறுத்துவது என் நோக்கம் இல்லை. சாதாரணப் பொருள்களின்மீது அளவுக்கு அதிகமான ஒட்டுதல் ஏற்படுத்திக்கொள்ளாமல் மனிதர்களோடு செலவிடும் நேரத்தை மதிக்கப் பழகு. உன்னுடைய வாழ்க்கைக் கண்ணோட்டமே மாறிவிடும்!’

#படித்ததில் பிடித்தது 

Value of time...

* a student know the value of 1year when he fails in exams...

* a mother knows the value of 1month when she gives birth pre-maturely

* an editor of a weekly magazine will know value of 1 week

* politicians will know the value of 1 day the election day

* student in exam hall knows the value of 1 hour

* one who missed the train will know the value of 1 minute
* one who avoided an accident will know the value of 1second

* 100m dash runner will know the value of 1 millisecond

So we realize the value of time, only when we are in need of it.

#படித்ததில் பிடித்தது

Haste makes Waste

A woman had a pet mongoose. It was very faithful. One day she went to the market, leaving her baby in the care of the mongoose. At that time a big cobra entered the house. The mongoose killed it after a long and fierce fight. When the woman came back she saw the mongoose lying at the entrance. She noticed its blood-covered mouth. In her haste the woman thought that the mongoose had killed her baby. In a moment of sudden fury, the woman threw the water pot on the mongoose and killed it. Alas! When she entered the house she was filled with remorse. Her baby was playing cheerfully. Nearby a big cobra lay dead. The woman shed tears of grief fondling the carcass of the mongoose. 

MORAL: Do not act in haste.

Who would bell the cat?

There was a grocery shop in a town. Plenty of mice lived in that grocery shop. Food was in plenty for them. They ate everything and spoiled all the bags. They also wasted the bread, biscuits and fruits of the shop.

The grocer got really worried. So, he thought, "I should buy a cat and let it stay at the grocery. Only then I can save my things."

He bought a nice, big fat cat and let him stay there. The cat had a nice time hunting the mice and killing them. The mice could not move freely now. They were afraid that anytime the cat would eat them up.

The mice wanted to do something. They held a meeting and all of them tweeted "We must get rid of the cat. Can someone give a suggestion"?

All the mice sat and brooded. A smart looking mouse stood up and said, "The cat moves softly. That is the problem. If we can tie a bell around her neck, then things will be fine. We can know the movements of the cat".

“Yes, that is answer,” stated all the mice. An old mouse slowly stood up and asked, "Who would tie the bell?" After some moments there was no one there to answer this question.

MORAL: 1 implementation is much better than 100 idea

Look before You leap....

Once, a fox was very thirsty. 

He saw a big well nearby and peeped into it. 

The fox slipped and fell into the well. 

He tried to come out. 

But he could not do so. 

After some time, there came a goat who was also thirsty. 

He too peeped into the well. 

The fox saw the goat and said from inside the well, “The water is very sweet. Come and Come to enjoy.”

The foolish goat also jumped into the well. 

The clever fox climbed on the back of the goat and jumped out of the well. 

#This happened to me in my life as well...and yes I was a goat...

A friend in need is a friend indeed...

**Originally posted on Facebook.Notes on Mar 15, 2011 just 4 days after Major Earthquake/Tsunami that Hit North Japan**

Taro and Ravi were friends.  On a holiday they went into a forest.  They were enjoying the beauty of nature. Suddenly they saw a bear coming at them. They were frightened.

Ravi who knew climbing trees ran up to a tree and climbed up quickly. He did not think of Taro. Taro did not know tree climbing.

Taro thought for a second.  He had heard bear do not prefer dead bodies.  He fell to the ground and held his breath.  The bear sniffed him and thought he was dead.  So, he went away. 

Ravi asked Taro, "What did the bear whisper into your ears?” 

Taro replied, "The bear asked me to keep away from friends like you" and went on his way. 

MORAL : A friend in need is a friend indeed.