[Why I Love Japan - ] 15. New Year Greetings the Japanese way...!

We usually start greeting "Happy New Year" even before the Jan 1.  However Japanese does not greet that way.

Until Dec-31 23:59 they greet 今年はありがとうございました。 良いお年を。。。来年も宜しくお願いします。read as kotoshi arigatou gozaimashita. yoi otoshi wo. rai nen mo yoroshiku onegai shimasu.  Literally meaning "Thank you for (all help you have done) this year.  Next year be good.  Thanks in advance for (all help you will do) next year".

When the New Year starts i.e. Jan-1 00:00, they start greeting　(新年)明けましておめでとう御座います。今年も宜しくお願いします。read as (shin nen) akemashite omedetou gozaimasu. kotoshi mo yoroshiku onegai shimasu.  Literally meaning "New Year wishes, Thanks in advance for (all help you will do) this year".  

Japanese too follow Chinese Years to represent the years.  2014 is the year of Horse.

The above is to Greet "Happy New Year" and to represent the Year of Horse.  The kanji for Horse is 馬 read as uma.  Its an artistic way of drawing horse itself on the kanji.  Originally the Kanji might have developed from this kind of representation.

Japanese send greeting cards to their friends and relatives all over Japan and around the world.  Japan Post sells printable greeting post cards (inclusive of postage stamp value) and pre-printed greeting post cards.  Usually it comes with a number and on the New Year those will get into a lucky dip and lucky person will get good gifts on the New Year.

The post cards must be posted after Dec 1 and Before Dec 15 to make sure the delivery happens on Jan 1.  The delivery is Guaranteed on Jan 1, around 2-3am.

On top of sending greeting cards, Japanese send gifts such as Meat, Fish, Sushi, Fruits, Sweets and other items as gift. There are services that take orders in advance and delivers with personal touch on Jan 1 to the recipient.  The package and quality of service and the gift will be really ultimate, that you can never feel unhappy about it.

Like we decorate our house with mango leaves and tender coconut leaves, Japanese decorate with Bamboo and Pine and flowers, called as 門松 read as kado matsu, literally means Pine (decoration) at doors.  There are several kinds of kado matsu, ranging from as simple as possible to as grand as possible.  One can buy and decorate their house depending on the money they have and willing to spend on decoration.

On New Year's day generally Japanese will visit 神社 read as jinja means shrine, from mid night and there will be special pooja on the shrines all through the day. (Note: in jinja the pooja is done in sanskrit).

Like we do pooja for vehicles, Japanese do pooja especially on New Year day.  There are special shrines that offer these automotive pooja and they will give お守り read as omamori, lucky charm that can be hanged on the dash board.  Its believed that lucky charm will protect you from accidents/mishaps.

பின் குறிப்பு...

கடிதத்துல PS: ன்னு போட்டு எழுதுவாங்க அது ஏன்னு தெரியுமா?

அந்த காலத்துல கடிதத்த கையால் எழுதுவாங்க, இன்னும் கொஞ்சம் விஞ்ஞானம் வளர்ந்த பிறகு தட்டச்சு உபயோகிச்சாங்க.  இரெண்டு முறையிலுமே கடிதத்தில் இருக்கும் சில வரிகளை மாற்றி அமைக்கவோ, தவறுகளை திருத்தவோ, வேறு வார்தைகளில் விளக்கவோ உபயோகப்படுத்திக் கொண்டிருந்தார்கள்.

காரணம்:

1. எழுதும் போதோ, தட்டச்சு உப்யோகிக்கும் போதோ பின்னோக்கி செல்ல முடியா து
2. அந்த காலத்தில் தாள்களும் இப்போது கிடைக்கும் அளவுக்கு கிடைக்காது

அதனாலேயே இந்த PS முறையை கையாண்டனர்.

சரி PS என்றால் என்ன? அதற்கு வருவோம்.

PS: means "post scriptum" லத்தின மொழியில்  இதற்கு "after the written" என்று பொருள்.

"சரி இதெல்லாம் சொல்ல நீங்க எதுக்கு blog எழுதணும்?  googleல போயி தேடினா சொல்லிட்டுப் போகுது" என்று நினைக்கும் உங்களுக்கும்தான் பின் வருபவை.

இவற்றை ஹாஸ்யமாக சொல்லிக் கேட்டதுண்டு (ஆதாரம் கேட்காதீங்க எப்பவோ ரேடியோல கேட்டதது):

* சத்ய நாராயண பூஜையில் பூனையை பிடித்து கூடையில் அடைப்பார்களாம்.  ஏனென்று கேட்டால் அதுதான் வழக்கம் என்று சொல்லுவார்களாம்.

ஏன் பூனை? எப்போதோ யாரோ சத்ய நாராயண பூஜை செய்து கொண்டிருக்கும் போது ஒரு பூனை குறுக்கவும் நெடுக்கவும் ஓடிக் கொண்டிருந்ததாம்.  அதை கட்டுப் படுத்தவே ஒரு கூடையை எடுத்து அதில் அடைக்க சொல்லிருக்கார்கள்.  அதுவே நாளடைவில் வழக்கமாகிவிட்டது.

* அதே போல் ஷேக்ஸ்பியரின் ஒதெல்லோ (Othello) நாடகத்தின் போது திடீரென காட்சியிலிருந்து விலகிச் சென்று விட்டு ஒரு நிமிஷம் கழித்து வருவாராம் ஒரு பாத்திரம்.  ஏனென்று கேட்டதற்கு யாருக்கும் காரணம் தெரியவில்லையாம்.

ஏன் திடீர் விலகல்?  ஒரு ப்ரபல நடிகர் நடித்து வந்த காலத்தில் அவருக்கு புகையிலை போடும் பழக்கம் இருந்ததாம், அந்த நாடகத்தின் காட்சியின் போது வாயில் இருப்பதை துப்பவே காட்சியிலிருந்து விலகினாராம்.  பிற்காலத்தில் அந்த ப்ரபல நடிகரே இதைச் சொல்லிருக்காராம்.

வழக்கம் - நாம் எதற்காக செய்கிறோம் என்று தெரியாமல்/புரியாமல் செய்வதுதான் வழக்கம்.  அதுதானே நம் வழக்கமும்.  இதை மதத்தோடு சேர்த்து பார்க்கும் போது சில பல முற்போக்கு சிந்தனையாளர்கள் இதயே மூட நம்பிக்கை எனவும் கூறுவார்கள் .  ஆனால் மற்றவர்கள் செய்வதில் மட்டுமே குற்றம் கண்டுபிடிப்ப்தில்தான் நாம் கெட்டிக்காரகள் ஆயிற்றே.

சரி மறுபடி இந்த PSக்கு வருவோம்.  அந்த காலத்தில் PS போட்டு எழுதினாங்க சரி, ஆனால் அதையே இப்போதும் ஏன் பயன் படுத்தணும்? குறிப்பாக மின்னஞ்சல்களில்,  மின் அச்சுப் பொறியில் அச்சிடும் போது, கீச்சும் போது?

Claimer: PS என்ற உப்யோகத்தை ஒரு முற்போக்கு சிந்தனையாளரின் கீச்சில் பார்ததால் அகத்தூண்டுதலளிக்கப்பட்ட blogதான் இது.

யாரிடம் ப்ரச்சனை?

ஒரு பெண் மருத்துவரிடம் படபடப்புடன் வந்து "என் உடலில் எங்கு தொட்டாலும் வலிக்கிறது" என்றார்.

மருத்துவர் "எங்கே பார்க்கட்டும்" என்று கூறி பரிசோதிக்க முயன்றார்.

அந்தப் பெண்மணி தன் காலைத் தொட்டு இங்கு வலிக்கிறது, தொடர்ந்து தலையைத் தொட்டு இங்கும் வலிக்கிறது என்று ஒவ்வொன்றாக அடுக்கிக் கொண்டே போனார்.

மருத்துவர் வியப்புடன் பார்த்தவாரு, "போதும் போதும், வலி உங்கள் உடலில் இல்லை உங்கள் விரலில்தான்.  உங்கள் வரலில் அடி பட்டுள்ளது அதற்கு சிகிச்சை அளிக்கிறேன்" என்றார்.

சரி இப்போ எதுக்கு இந்த கதை?  தலைப்புக்கும் இதுக்கும் என்ன தொடர்பு?

இருக்கிறது, இல்லாமால் இந்த தலைப்பை வைப்பேனா?

மருத்துவரிடம் வந்த பெண்ணைப் போல நம்மிடையே பல பேர், எப்போதும் மற்றவர்கள் தன்னிடம் பழகும் விதத்தை குறை கூறுவது வழக்கம்.  யோசித்துப் பார்த்தால் புரியும் ப்ரச்சனை மற்றவரிடம் இல்லலை, தன்னிடமே இருக்கிறதென்று.

இதை மருத்துவரைப் போல ஒரு 3ம் மனிதரோ, அறிவுரை கூறுபவரோ (counsellor) ஆராய்ந்து எளிதில் கூறிவிட முடியும்.

ஆகையால் நீங்கள் எப்போதும் மற்றவர்கள் பழகும் விதத்தை குறை காண்பவர் என்றால், உங்களிடமே ஏன் அந்த குறை இருக்கக் கூடாது?  யோசியுங்கள்...

எந்த மாதிரி சமூகத்துல வாழுறோம் #2

நாள்: அக் 15, 2013
நேரம்:மாலை மணி 6:00
இடம்: மும்பை

மாலை மணி 9க்கு சென்னை போகும் விமானம். பொதுவாக வீட்டிலிந்து விமான நிலையம் செல்ல 20நிமிஷம் போதும், ஆனால் போக்குவரத்து நெரிசலால் 45~50நிமிஷம் ஆகலாம் என்று எதுக்கும் 6:30க்கே ஆட்டோ எடுக்க எண்ணினேன்.

எண்ணியவாறே 6:25க்கு புறப்பட்டு, 6:30 சுமார்க்கு ஆட்டோவிலும் ஏறியாயிற்று.

நெரிசல்...நெரிசல்...நெரிசல்...

2கிமீ நகர 25நிமிடம் ஆயிற்று.  Western Highwayயில் நெரிசல் கிடையாது.  அதை இணைக்கும் சாலைகள்தான் நெரிசலில் மூழ்கிக்கிடந்தன.  கூகிளின் உதவியால் நெரிசல் கம்மியான சாலைகளில் செல்லுமாறு ஆட்டோ ஓட்டுனருக்கு பரிந்துரைத்துக் கொண்டு வந்தேன்.

ஆஹா என்ன அதிசயம் அடுத்த 10தே நிமிஷத்தில் Western Highway வந்தடைஞ்சாச்சு.  இனி தடையில்லாமல் செல்லலாம் என்று நினைத்ததுதான் தாமதம் ஆட்டோ ஓட்டுனர் ஓரமாக வண்டியை நிறுத்தினார்.  என்னவாயிற்று என்று கேட்டேன், பாவம் அவசரம் போலிருக்கு, சுண்டு விரலைக் காட்டிவிட்டு ஓடினார்.

1நிமிஷம் கழித்து ஒரு வித பயத்துடன் ஒடிவந்து வண்டியில் அமர்ந்தார்.  ஹிந்தியில் ஏதோ சொன்னார், எனக்கு சரியாக புரியவில்லை.  என்ன என்று கேட்பதற்குள், வண்டியின் வலப் புறமாக Highway Patrol Police, ₹500 அபராதம் கட்ட வேண்டும் என்று ஓட்டுனரிடம் கூற, ஓட்டுனரோ தன்னிடம் அவளவு பணம் இல்லை, ₹50தான் இருக்கிறது, அதை வாங்கிக் கொள்ளுமாறு கூறினார்.  போலீஸ்காரர் மசியவில்லை குறைந்தது ₹200 கொடு விடுகிறேன் என்றார்.

ஓட்டுனரோ (என்னை காண்பித்து) இவரின் விமானத்துக்கு நேரமாகிறது தயவுவெய்து ₹50 வாங்கிக் கொண்டு விட்டு விடுங்கள், அம்மா சத்தியமாக இனி இந்த தவறை செய்ய மாட்டேன் என்று அழாத குறையாக கெஞ்சினார்.  கடைசியில் என்னிடமிருந்து ₹100 வாங்கி போலீசாரிடம் தந்து பேரத்தை பூர்த்தி செய்தார்.

வண்டி நகரத் தொடங்கியது...

ஆட்டோ ஓடிய வேகத்தை விட, என் மனதில் பல விஷயங்கள் ஓடின.  ₹100 முன் பணமாக வாங்கினாரே மொத்தத்தில் அதை கழிச்சுப்பாரா மாட்டாரா?!  இது ஏதாவது அவர்களுக்குள் நாடகமா என்றெல்லாம்...

பாவம் வழி முழுவதும் ஏதோ புலம்பியபோதும் வண்டியை செவ்வனே ஓட்டி வந்து 7:30க்கு விமான நிலையம் வந்தடைந்தார்.  அப்போது ஏனோ என் மனதுக்குள் ஒரு நெருடல்...

மீட்டர் ₹144 காண்பித்தது. ₹100 கொடுத்தேன். தன் சட்டைப்பைதில் கைவிட்டவாறே ₹4 இருக்கா என்றார்.  "இல்லை மிச்சத்தை நீங்களே வைத்துக் கொள்ளுங்கள்" என்றேன்.  அவர் முகத்தில் சந்தோஷத்தைப் பார்க்கணுமே, கண்கள் கலங்கன... எனக்கும்தான்...

Snakegourd Dry Curry

Serves: 2
Preparation time: 5min 

Cooking time: 20min 

Ingredients * Snakegourd - 200gm * Mustard - ½ tsp * Channa dhal - ½ tsp * Urad dhal - ½ tsp * Turmeric powder - ½ tsp * Chili powder - 1 tsp * Channa flour (Besan) - 2~3 tsp * Oil (preferably sesame oil) - 3 tsp * Long dry chili - 1 no * Asoefetida - 1 pinch * Water - 50ml * Salt - to taste

Preparation * Cut snakegourd into ½ inch pieces * Heat 1 tsp of oil in a pan * When oil attained enough heat add mustard and allow to split * Add channa dhal, urad dhal and fry it till it turns golden brown * Add dry chili after cutting into small pieces * Add turmeric powder, 1tsp of chili powder, asoefetida and fry a little * Now add the cut snakegourd and mix well * Close the pan for 2~3min and allow it to cook * Add required salt and add water * Close the pan and allow the snakegourd to cook well for about 10min * Once snakegourd is cooked, add channa flour and mix well * Add remaining chili powder and oil and mix well * Allow it to fry a little * If you see lumps of channa flour sprinkle little water and mix well until the lumps are gone

Note: Eat this with any rice item, but goes very well with South Indian khadi (மோர் குழம்பு).

கடவுள் எங்கும் இருக்கிறார்...

கடவுள் எங்கே இருக்கிறார் என்பதை சொல்லும் blog இல்லை இது.

சமீபத்தில் ஒரு மாநகரில் கடவுளுக்கு கோடானுகோடிக் கணக்கில் பணம் வசூல் செய்து, கடனை வாங்கி, மிகவும் கஷ்டப்பட்டு ஒரு கோவில் கட்டினார்கள்.

அதனைக் கண்ட முற்போக்குவாதிகள், கிண்டலாக கடவுள்தான் எங்கும் இருக்கிறாரே, அவருக்கு எதுக்கு இவ்ளோ செலவில் கோவில் என்று கேள்வி எழுப்பினார்களாம்.

அவர்களுக்கு மூக்கிலடித்தாற்போல, அந்தக் கோவிலின் முக்கிய ப்ரதிநிதி ஒருவர், காற்று எங்கும்தான் இருக்கிறது, ஆனால் அதை உணர்த்த ஒரு காற்றாடி (fan) தேவையாக இருல்கிறதல்லவா, அது போலத்தான் கடவுளும் எங்கும் இருக்கிறார், ஆனால் அதை நமக்கு உணர்த்த ஒரு கோவில் தேவை என்றார்.

இத்துடன் அவர்களின் சர்ச்சை முடிந்தது.

ஆனால் என் மனதிலோ, காற்றை சுவர் எழுப்பி நாம்தானே உணர முடியாதபடி செய்துள்ளோம், அப்படி செய்யவில்லை என்றால் காற்றாடி தேவையில்லையே என்ற கேள்வி எழுகிறது.

இதற்கும் ஒரு புத்திசாலித்தனமான பதில் நிச்சயம் இருக்கும், ஆனால் என் வாதம் அதுவல்ல.  எதயுமே நடுவுநிலையுடன், மிகையாக்காமல், அளவுடன் செய்தால் எதுவுமே வரவேற்கத்தக்கது.

எந்த மாதிரி சமூகத்துல வாழுரோம்

இடம்: மும்பை

ஒரு நாள் காலை 7மணி அளவில் ஆட்டோவில் ஏறி அமர்ந்தேன்.  இன்ன இடத்துக்கு போகவேண்டும் என்று சொன்னேன். மொழிப் ப்ரச்சனையால் ஆட்டோ சாரதி கேட்ட கேள்வி புரியவில்லை.

"புரியவில்லை" என்றேன்.

என்ன நினைத்தாரோ தெரியவில்லை, வண்டியை ஓட்ட ஆரம்பித்தார் சாரதி.

ஆட்டோ டப் டப் டப் என ஏதோ ஒரு தெருவில் போய்க் கொண்டிருந்தது. வழக்கமாக போகும் ரூட் இல்லையே என்று வினவினேன்.  சிரிது பேச்சுக்கப்புறம் புரிந்தது சாரதி ஏதோ தப்பாக புரிந்துள்ளார் என்பது.

சரியென்று "கூகிள் மேப்ஸ்"சிடம் போகும் இடத்துக்கு வழி கேட்டேன். கூறியது. அதை ஆட்டோ சாரதிக்கு தெரிந்த ஹிந்தியில் கூறினேன்.

அவர் தலையில் அடித்துக்கொண்டு ஏதோ சொன்னார் (நிச்சயமாக ஹிந்தியும் இல்லை மராத்தியும் இல்லை). கடுப்பயிட்டார் என்பது மட்டும் தெரிந்தது.

இதென்ன வம்பாப் போச்சு என்று இங்கேயே கட் பண்ணிட்டு வேற ஆட்டோவில் போகலாமா என்று யோசித்து பர்ஸைப் பார்த்தால் ₹500ரில் காந்தி  சிரித்தார்.  ₹500ரைத் தவிர வேறு தாள் இல்லை. சில்லரையும் ₹10தேறும் அவ்ளோதான்.

மவனே மாட்டினேன்னு மனசுக்குள்ளேயே என்னை பயமுறுத்திட்டு, போகும் வழியை கூறிக்கொண்டே ஏதாவது கடை இருக்கும், அதில் ஏதாவது வாங்கினால் சில்லரை கிடைக்குமே என்று பார்த்துக் கொண்டே வந்தேன். காலை 7மணிக்கு எந்த கடையும் திறக்கவில்லை.

இறங்கும் இடம் வந்தது... ₹112 என்று மீட்டர் காட்டியது.  ₹500ம் ஒரு ₹2ம் பயந்துக்கிட்டே நீட்டினேன், கை/கால் நடுங்கல அவ்ளோதான் பாக்கி...

சாரதி, தன் பர்ஸை பார்த்தார், அவரிடம் ₹390 பாக்கி கொடுக்க பணம் இல்லை. ஆட்டோ விட்டு இறங்கினார், 2-3 ஆட்டோ சாரதிகளிடம் கேட்டார், அவர்களிடமும் இல்லை. 5 நிமிஷத்துக்கு பிறகு ₹390 பாக்கி கொடுத்துட்டு, அவர் டப் டப் டப் என ஆட்டோவை ஓட்டிச் சென்று விட்டார்.

ஆஹா! இதுவே சென்னையாக இருந்திருந்தால். ₹500க்கு சில்லரை கிடைப்பது ஒரு பக்கம் இருக்கட்டும், என் மூதாதையர் 4-5பரம்பரையும் இல்ல இழுத்து தெருல விட்டிருப்பாங்க...

#எந்த-மாதிரி-சமூகத்துல-வாழுரோம்
#emsv

Chinese Fried Rice

Ingredients Cooked Rice - 2 cup Finely chopped spring onions - ½ cup Finely chopped cabbage - ½ cup Finely chopped green beans - ½ cup Finely chopped big capsicums - ½ cup Finely long cut onion - ½ cup Finely chopped Ginger, Garlic & Chilies or paste - 2 tsp Soya sauce - 3 tsp Chili sauce - 1 tsp Oil - 3 tsp Salt - to taste

Preparation Heat the oil in the frying pan. Add chopped Ginger-garlic-chili or ginger-garlic-chili paste in the oil. Add chopped onion in pan and stir for 2 mins. Add all the vegetables except spring onions in the frying pan & fry for 5 mins. Add 1 spoon of Soya sauce & 1 spoon of Chili sauce & stir. After 5 mins add cooked rice in the pan, add salt and stir well. Add remaining 2 spoon of Soya sauce and stir properly, mix it properly. Add ½ spoon oil from side and stir well. Add finely chopped Spring onions on top of the rice and stir little bit.

Cauliflower Manchurian

Ingredients Cauliflower, cut into small flowerets - 1 no Green chilies - 3-4 no Green onions or shallots - 1 bunch Coriander leaves - 1 bunch Garlic, crushed finely - 3 flakes Garlic, chopped - 4-5 flakes Lemon juice - 2 tbsp Little piece of ginger, crushed finely Chapathi flour - 3 tbsp Corn flour - 3 tbsp Salt - to taste Oil for deep frying the cauliflower Butter for making the sauce - 2 tbsp Red chili powder - 2 tsp Soya sauce - 1 tsp

Preparation Make a batter out of the 2 tbsp corn flour and all the chapathi flour. Add crushed ginger, garlic, red chili powder, salt, cumin seeds, lemon juice, ½ tsp soya sauce and coriander leaves. Dip the cauliflower flowerets in it and fry till golden brown in color. Drain and keep aside. To make the sauce Dissolve the remaining corn flour in 1-2 tbsp of water. Add the remaining soya sauce, salt, chili sauce to the corn flour mixture and mix well. Keep it aside. Heat butter in a frying pan and add chopped green chilies, chopped garlic, chopped green onions and stir-fry for about 5-6 minutes. Add the above prepared corn flour paste and lower the heat. The sauce will begin to thicken and when it is thick enough, take it from the fire and pour it over the fried flowerets. Garnish with coriander leaves and serve hot.

செம்ம தூக்கம்...

நன்றாகத் தூங்கிக் கொண்டிருந்தேன்... ஏசியின் மிதமான காற்று வருடிக் கொண்டிருந்தது...
திடீரென ஒரே இருட்டு... தூக்கக் கலக்கம்...

மனைவி "பவர் போயிடுச்சு fanனப் போடுமா" என்று மகளிடம் கூற,

நான் "அதெப்படி பவர் போகும்?" என்றேன்.

மகள் fan போட்டுவிட்டு மறுபடியும் படுத்தாள்.

நான் மீண்டும் "அதெப்படி ஏசிக்கு மட்டும் பவர் போச்சு?" என்றேன்.

மகளோ "டாடி, படுத்தாதீங்க, முழிச்சுக்கங்க, நீங்க இருக்குறது சென்னைல, டோக்கியோ இல்ல, இது இங்க சகஜம். fan inverterல ஓடுது" என்றாள்.

எனக்கு நிஜமாகவே அப்போது ஒன்றும் புரியவில்லை, முழுதும் விழிப்பு வந்ததும் எல்லாமே புரிந்தது.

செம்ம தூக்கம்...

[Why I love Japan] 14. Straight forward people

Today I wanted to go to City office for few errands.  I had to use bus to and fro, then use my normal train route to go to office.  If I can take 1-day pass then I can save ¥220. So inquired with driver as below:

私：電車にも使える一日乗車券をお願いします。
運転者：ああ。。。すみまあせん。。。それは駅で売ってますね。。。
私：ああ。。。なるほど。。。

(English translation - translated with the limited knowledge I have)
Me: May I get a 1-day pass that can be used in trains too.
Driver: well... Sorry... is sold only at train stations.
Me: is it.

As it will take some time to go to train take 1-day pass, I was not intending to do the same. So I was preparing to pay the busfare by PASMO card, a pre-paid IC card that can be used at public transports, convenience stores etc. The bus driver said you don't need to pay, when you go back to station buy the1-day pass.

So it was a free ride for me, if I decide not to buy 1-day pass later.  However its only our blood that will think like this.  Almost all localites does not even get this idea (there are exceptions everywhere though).

Eventually I bought 1-day pass after reaching the train station.  After all I have become ⅓ Japanese after living here for more than ⅓ of my life.

மூன்று மருமகள்கள்...

ஒரு சமயம் ஒரு ஊரில் ஒரு பெருஞ்செல்வந்தர் வாழ்ந்து வந்தார்.  அவருக்கு 3 மகன்கள்.  அவர்களை அன்புடனும், அறிவுடனும் வளர்த்து வந்தார்.  இருப்பினும் கொஞ்சம் கண்டிப்பானவர், சிறு தவறு நேர்ந்தாலும் அதை மன்னிக்க மாட்டார்.

மகன்கள் நங்கு வளர்ந்து மணம் முடிக்கும் வயதையும் அடைந்தனர்.  மூவருக்கும் மணம் முடித்தார்.  மணம் முடித்த கையோடு, அவர் தன் ஊரில் இருக்கும் பெரியவர்களை அழைத்து விருந்து கொடுக்க ஏற்பாடு செய்தார்.

வருபவர்கள் மிகவும் மரியாதைக்குறியவர்கள் என்பதால் தன் மனைவிக்கும், மருமகளுக்கும், விருந்தோம்பும் அறிவுரைகளை கூறிக்கொண்டிருந்தார்.  மருமகள்கள் புதிது என்பதால் மறுபடியும் மறுபடியும், "ஏதேனும் தவறு நடந்தால் நான் பொறுத்துக் கொள்ள மாட்டேன்" என்று கிட்டத்தட்ட மிரட்டினார்.

விருந்துக்கான நாள் வந்தது.  அலங்காரம், சமையல் எல்லாம் தடபுடலாக நடந்தது.  விருந்தினர் எல்லோரும் வந்தாயிற்று.  சிறிது நேரம் பேசிக் கொண்டு இருந்துவிட்டு, சாப்பிடலாமே என்றார்.

முதல் மருமகள் தன் மாமனாரின் அறிவுரைப்படி பலகை வைத்து, இலையை போட்டார்.

இரண்டாம் மருமகள், தன் மாமியாருடனும், அண்ணியுடனும் இலையில் எல்லா பதார்த்தங்களையும் பறிமாறினார்.

விருந்தினர் பறிமாறிய எல்லாவற்றையும் பார்த்து பூரிப்படைந்தனர்.  சாப்பிட முற்பட்டனர்.

முதல் மருமகள், இரண்டாம் மருமகள் தன் அறிவுரைப்படி செவ்வனே செய்ததை எண்ணி மனம் மகிழ்ந்தார் மாமனார்.  இதைக் கண்ட மூன்றாம் மருமகளுக்கு ஒரே படபடப்பு. எங்கே தன் பங்கில் குறை வந்துவிடுமோ என்று.

உடனேயே தனக்கு கொடுத்த வேலையை செய்ய ஆரம்பித்து விட்டார்.  என்ன என்று கேட்கிறீர்களா? அதான் "இலையை எடுப்பது".

சாப்பிட்டார்களா இல்லையா என்று கூட கவனிக்காமல் தனக்கு விதிக்கப்பட்ட வேலையில் மட்டுமே குறியாக இருந்து சரியாக செய்து விட்டதாக எண்ணிக்கொண்டார்.

பிறகு என்ன நடந்திருக்கும் என்பதை உங்கள் கற்பனைக்கு விட்டுவிடுகிறேன்.

இப்படித்தான் நிஜ வாழ்கையிலும் பலர் உள்ளனர்.

Daughters-in-law abuse elderly more, says HelpAge India study...

Home Sections 

Daughters-in-law abuse elderly more, says HelpAge India study

June 15, 2013 , By Special Correspondent | 1 comment 

World Elder Abuse Awareness Day today

Daughters-in-law are the worst abusers of the elderly in homes in Thiruvananthapuram, a study conducted by HelpAge India says.

The study, covering 24 cities including the Kerala capital, released here on Friday, says that daughters-in-law constituted 44 per cent of the abusers, followed by daughters (32 per cent) and sons (24 per cent). The study was released to mark World Elder Abuse Awareness Day on Saturday.

The report says that the elders’ perception of abuse constituted neglect (38 per cent), economic exploitation (27 per cent), and disrespect (35 per cent). Among the abused, 24 per cent made an attempt to report it, their first choice being a community leader. Their second choice was the local police and the third choice relatives, friends, and NGOs.

Those who did not report abuse did so in order to maintain confidentiality of family matters; ignorance about the best way to deal with the problem; or lack of confidence in the ability of the person or agency.

Twenty two per cent of those surveyed reported experiencing abuse, 34 per cent of them experienced abuse for three to five years. For 33 per cent of the respondents, abuse was a daily experience. Among those who reported abuse, 89 per cent of the elderly belong to age group of 60-70 years, 10 per cent to 71-80 years. The mean age of those who reported abuse was 65 years. Forty five per cent of respondents were postgraduates, 25 per cent graduates. Among them, 85 per cent were married and 14 per cent were widows or widowers, the study says.

Related topics

Kerala, Thiruvananthapuram, social issue, people

Comment (1)

• There is no social and physical security for elders. They have to live with abusive daughter-in-laws and sons. There is no legal recourse for them to move against abusive daughter-in-laws. Rather a abusive daughter-in-laws has much more protection from elder. Hence it is very sad that elders have no legal protection in their homes. The Domestic Violence Act 2005 must be amended urgently to bring "Elderly Abuse" in its ambit. Apart from that state must build social security system to support elders in their own homes or in care home. Elder abuse is a fact and can not be tackled without strong policy measures. It will become worse and worse with in coming years because of changing demographics and life styles. Can The Hindu debate this issue as they did for Delhi Rape case ?
  From: Tarsem Singh
  Posted: Jun 15, 2013 at 15:22 IST

Home Sections 

 A- A+

The Hindu, 2013

Mobile website powered by MobStac

Cock-a-doodle-doo...

நான் ஸ்கூல் படிக்கும் காலத்தில், நிற்க ஸ்கூல் போகும் காலத்தில் (இதுதான் சரி - யாரு படிச்சா), நிறைய அட்டூழியம் பண்ணிருக்கேன், அதுக்காக நிறைய அடியும் வாங்கிருக்கேன்.

Parallel edit மாதிரி அடுத்த பத்தியை படிக்கவும்.

வீட்டு அருகில் (100மீ தள்ளி இருக்கும்) ஒருவர் தன் வீட்டின் மாடியில் கோழிப் பண்ணை வைத்து பராமரித்து வந்தார். சுமார் 100-150 கோழி இருக்கலாம்.

சரி இப்போ கதைக்கு வருவோம்....

இன்னும் நல்லா நினைவிருக்கு, 6ம் வகுப்பு  படித்துக் கொண்டிருந்தேன். அப்போது நான் நிறைய மிமிக்ரி பண்ணுவேன்.  நாய், கழுதை, யானை, பக்ஷி, குதிரை, பூனை, பல்லி, மோட்டார் பைக் இப்படி இன்னும் பல...

புதிசா ஏதாவது செய்யலாம்னு சேவலைப் போல மிமிக் பண்ணி சாதகம் செய்துக் கொண்டிருந்தேன், அப்பா அப்படிப் பண்ணினாலே கடுப்பாவார், கடுப்பேத்தவே இன்னும் நிறைய பண்ணுவேன்.  சில நாட்களிலேயே நிஜ சேவலைப் போலவே மிமிக் செய்தேன்.

இரவு மணி 8 இருக்கும், அப்பா அலுவலகத்திலிருந்து வந்தார், அவருக்கு என்ன கோவமோ தெரியவில்லை என்னிடம் காட்டிவிட்டார்.  அந்தக் கவலையில் நான் மொட்டை மாடிக்கு போய் உட்கார்ந்து விட்டேன்.

அங்க போயாச்சு, இப்போ பொழுது போகணுமே. என் சாத'கத்த' ஆரம்பிச்சேன்.  அவ்ளோதான், அருகில் இருக்கும் கோழிப்பண்ணையில் ஒரே கலாட்டா.  கோழிகள் கொக்கொக்கொ என்று கோக்கரிக்க ஆரம்பித்து, அது அடங்க கிட்டத்டட்ட 1மணி நேரம் ஆச்சு. 

கோழிப் பண்ணை முதலாளிக்கு "நல்லாத்தானே போயிக்கிட்டு இருந்தது திடீர்னு ஏன் கோழி கத்த ஆரம்பித்தது" என்று ஒரே சந்தேகம். நல்ல வேளை காரணகர்த்தா நான் என்று தெரியாது, தெரிந்திருந்தால் சண்டைக்கு வந்திருக்கலாம்.

இதை சமீபத்தில் அப்பா தன் பேத்திகளிடம் வேடைக்கையாக இதைப் பகிர, என் சின்னவள் cock-a-doodle-do செய்யச் சொல்லி ஒரே தொல்லை...

இப்போ என்ன முயற்ச்சித்தாலும் வர மாட்டேங்கி...

Can you come to Hotel next Thursday night...?

பெரும்பாலும் இந்தியாவில்  Restaurantக்கு Hotel என்றே கூறுவது வழக்கம், ஆனால் மற்ற நாடுகளில் (ஜப்பானிலும்) Hotel என்றால் தங்கும் விடுதி, Restaurant என்றால் உணவகம்.  இந்த முரண்பாடான உபயோகத்தால் விளைந்த வேடிக்கையான குழப்பத்தை நான் இங்கு பகிர விரும்புகிறேன்.

ஒரு சமயம் என் இந்திய நண்பர் இங்கு (டோக்கியோ) வேலை நிமித்தம் வந்திருந்தார்.  எங்கள் அணியில் வழக்கமாக 3 மாதத்துக்கு ஒரு முறை எல்லோரும் இரவு உணவு விருந்துக்கு செல்லும் வழக்கம் இருந்தது.  ஒவ்வொரு முறையும் யாரவது இருவர் அதற்குண்டான ஆயத்தங்களை பொறுப்பேற்பது வழக்கம்.

அந்த முறை நானும் என் நண்பரும் இதை பொறுப்பேற்றோம்.  நான் என் நண்பரிடம் அணியில் ஒவ்வொருவரையும் அவர்களின் விருப்பத்தை கேட்டு வருபவர்களின் பெயர்களை பட்டியல் போடச்சொன்னேன்.  அவரும் சந்தோஷமாக உடனேயே பணியில் இறங்கினார்.

2 நாள் கழித்து நண்பரின் முகம் சிறிது சோர்வாக இருந்தது.  என்ன என்று வினவினேன்.  அதற்கு அவர் எங்களின் சக ஊழியர் ஒருவர் திடீரென சரியாக பேசுவதில்லை என்றும், முகம் பார்த்து சிரிப்பது கூட இல்லை என்றும் வருத்தமாக கூறினார்.  "சரி நான் என்ன என்று கேட்டுச் சொல்கிறேன்" என்றேன்...

அன்று மதிய இடைவேளையில் சந்தித்து கேட்டுவிடலாம் என்ற எண்ணத்துடன் சக ஊழியரிடம் முன் கூட்டியே அனுமதியும் பெற்றேன்.  மதிய இடைவேளை வந்தது, அருகில் இருக்கும் உணவகத்துக்கு (Restaurant) சென்றோம்.  நாங்கள் விருப்பப்பட்ட உணவை வேண்டிவிட்டு, ஜப்பானிய மொழியில் பேசத் தொடங்கினோம்.  என்ன ஆச்சர்யம், நான் பேச்சை ஆரம்பிக்கும் முன் சக ஊழியரே ஆரம்பித்தார்.

சக ஊழியர்: "உங்க நண்பர் எப்படிப் பட்டவர்?" என்றார்.

நான் (ஏன் இப்படிக் கேட்க்கிறார் என்று சற்றே குழப்பமாக): "ஏன்? எனக்கு தெரிந்தவரை ரொம்ப நல்லவர்தான். என்ன ஆச்சு?" என்று கேட்டேன்.

சக ஊழியர்: "என்னை அடுத்த வாரம் ஹோட்டலுக்கு வருகிறாயா என்று கேட்க்கிறர், நான் அப்படிப்பட்ட பெண் இல்லை" என்று சொல்லும் போதே அவர் கண்கள் கலங்கின.

என்ன நடந்திருக்கும் என்று ஒருவித யூகம் இருந்தாலும் கற்பனை வேண்டாம் என்று எண்ணி நான்: "ஓஹோ!  என்னன்னு கேட்டார், சொல்ல முடியுமா?" என்றேன்.

சக ஊழியர்: "Can you come to Hotel next Thursday night?" என்று சொன்னதும் அழவே ஆர்ம்பித்து விட்டார்.

எனக்கு இப்போது 100% புரிந்து விட்ட நிலையில் பட்டென சிரித்து விட்டேன்.  பிறது அவரின் அழுகையை நிறுத்த சமாதானம் சொல்லி, முதலில் நடந்த குழப்பத்துக்கு மன்னிப்பு கேட்டுவிட்டு, "அடுத்த வாரம் நம் அணியின் இரவு உணவு விருந்து இருப்பது தெரியும் அல்லவா, நண்பர் அதற்குதான் ஒவ்வொருவரிடமும் அவரவர் விருப்பத்தை கேட்டுக் கொண்டிருக்கிறார்.  இந்தியாவில் Restaurantக்கு பொதுவாகவே Hotel என்றுதான் கூறுவார்கள்.  அவரும் அந்த அர்த்தத்தில்தான் கேட்டார்" என்று புரிய வைத்தேன்.

அலுவலகம் திரும்பும் வழியில் சக ஊழியரின் முகத்தில் ஒரு நிம்மதி இருப்பதை காண முடிந்தது.  நாங்கள் அலுவலகம் திரும்பியதும், சக ஊழியர் நேரே நண்பரின் இருக்கைக்கு சென்று மன்னிப்பு கேட்டுக் கொண்டார்.

நான் நண்பருக்கு நடந்ததை விளக்கினேன்.  பிறது இந்த மாதிரி குழப்பம் உண்டாகும் விதத்தில் மாட்டிக் கொள்ளாமல் இருக்க நட்ப்புடன் எச்சரித்தேன்.

இதுபோல இன்னும் நிறைய இதில் இருக்கிறது.